Om onze tweede kleindochter te verwelkomen zijn we half april van Lelystad naar Hoorn gevaren. Wat is het daar toch fijn!

Dicht bij de kinderen en vrienden. En wij vinden het er ook nog steeds prachtig!

Wel jammer dan die enorme grote witte bakbeesten die daar afgemeerd liggen. Op de steiger stonden op een gegeven moment wel 50 fietsen en 50 rollators geparkeerd. Dat is tenminste nog voor mensen die van Hoorn gaan genieten. Dat is niet voor de meeste rijnaak-opvaardenden zo. Die gaan per bus naar de Zaanse Schans en eten aan boord.

Maar niet geklaagd wij lagen er prachtig.

Voor ons was het wachten geen punt; voor de moeder en vader daarentegen was het best afzien.

Ook Nanouk moest wachten en dat deed ze het laatste dagje en nachtje bij ons aan boord van de Passie. Ze vindt het heerlijk op het schip. Mensen op charterschepen wuift ze bij vertrek na, roepend:” dag mensen, dag mensen”!

 Als dan ook Timo en Christa aan boord komen is het een groot feest. En de nacht brengt ze voor het eerst door in de bedstee achter in het schip. Als ze wakker wordt roept ze heel hard: ” omi, omi, omi” om vervolgens een spurt naar ons bed te nemen en zich tussen ons in te nestelen.

Aan ons de eer om te vertellen dat haar zusje die nacht is geboren en dat zij Marit heet. Ze kijkt ons met grote ogen aan en begrijpt het. De baby is uit de buik, maar de impact die dat op haar zal hebben realiseert ze zich nog niet.

Na het ontbijt, scoren we een fles roze champagne, en mooi boeket en vetrekken we naar Wijdenes. Achter in de auto klinkt een klein stemmentje: ” is wel beetje spannend” zegt Nanouk en wij verbazen ons er over hoe een kindje van 2,5 jaar oud zo goed haar gevoel kan uiten.

We zijn heel happy dat ons nieuwe familielid gezond ter wereld is gekomen, dat haar moeder het goed maakt en dat Tjomme en Annika gelukkig zijn met hun prachtige gezin. En er is meteen “zusjesliefde” zo te zien.