De klussen gaan gestaag door maar zoals altijd gaat het veel te traag voor ons gevoel. Elke dag dat er laswerk is gebeurd is er ook geslepen en dus ruimen we ’s avonds geduldig het hele schip op. We vegen alles eerst droog aan en spoelen het daarna af. Daarmee voorkomen we dat al het verfwerk te veel te leiden heeft van al het staalwerk.
Gelukkig komt er een extra zetje in de goede richting uit een onverwachtte hoek. Van SRF zelf.

Op zaterdag 14 mei 2011 is er een open dag bij SRF gepland en daar wordt flink werk van gemaakt. Dagen van tevoren wordt er al opgeruimd en schoongemaakt. De Passie ligt flink in het zicht naast de kraan en plotseling staan op woensdag de mast, giek en kluiverboom weer op het schip om een dag later gevolgd te worden door de gaffel en de fokkeboom. Gelukkig hadden we al het laswerk het weekend daarvoor in de grondverf en aflak gezet zodat de Passie er in een paar luttele dagen ineens met sprongen op vooruit is gegaan. Yeah, daar knapt een mens van op. Ze ziet er weer uit als een plaatje.

Op de open dag zelf vieren we mijn moeders verjaardag en zijn we pas weer terug op de werf als iedereen aan het opruimen begint. We kunnen nog zien dat er allemaal standjes zijn van bedrijven waar SRF veel mee samen werkt.
Dit geeft ons de gelegenheid om nog even kort te sluiten met Auke, de tuiger en Joop, de zeilmaker.

We zijn plotseling in een soort tweede fase gekomen. De afgelopen periode was alles erop gericht om zoveel mogelijk activiteiten op gang te brengen, nu zijn er al een groot aantal klussen geklaard zodat we langzamenhand beginnen te kijken naar wat er nog over is op het lijstje. Dat voelt in ieder geval goed maar we zijn er nog niet.

Het zou fijn zijn als we het lange weekend van Hemelvaart in ieder geval klaar zijn bij de werf en de oude dame van lappen kunnen voorzien om te zien hoe zij zich onder zeil gedraagt. We kunnen haast niet wachten.