25 juli – 29 juli 2012; Kroniek van een heldentocht; mannenuitje Hassailt.

Op mijn verjaardag (een veel betere dan in 2011) vertrokken we (Hugo, Tjomme, Timo en ik, Paul) naar Hassailt waar de Landelijke Vereniging tot Behoud van het Historische Bedrijfsvaartuig, de LVBHB haar 4 jaarlijkse reünie houdt.

Met geen zuchtje wind te bekennen, sprongen Tjomme en Timo stoer het IJsselmeer in om aan een lange lijn verkoeling te zoeken. Het motto is dan nl “niet loslaten”, maar helaas dat is niet gelukt en zodoende moest de stuurman van het moment, Huug, achtjes varen met het schip om de drenkelingen weer op te pikken.

Gelukkig liet de wind ons niet de hele dag in de steek en bijna bij de Ketelbrug stak een lopend windje op. Omdat we nog ruim de tijd hadden, zeilden we nog een paar rakjes tussen Urk en de Ketelbrug, gewoon omdat het kon! Wel een apart gevoel om te zien hoe snel zich een flinke rij auto’s op de A6 vormde toen we door de Ketelbrug voeren.

Na de Ketelbrug volgt nog een spannend moment of de Passie onder de hoogspanningskabel door past? De kabels hangen op 30 meter meldt de kaart en de Passie is ruim 23 meter hoog. Maar met zo’n stalen mast blijft het toch een beetje spannend.

Het Ketelmeer was bezeild met de wind van achter. Omdat we veel te vroeg waren voor de extra opening van de in verband met werkzaamheden gestremde Ramspolbrug ankeren we naast de Bruinvisch uit Harlingen bij het IJsseloog. De Bruinvisch voer het traject van Harlingen naar de kalkovens in Hasselt traditioneel met een vracht schelpen en geheel onder zeil. Alleen bij de Ramspolbrug passage hoorden we zijn Kromhout via de marifoon bijstaan.

Na een lekkere zwempauze en en een maaltijd was het tijd voor de Ramspolbrug passage en bestemming Zwartsluis voor de nacht. Zwartsluis is overigens de bakermat van de Passie; in 1907 werd ze hier gebouwd.

De werkzaamheden aan de brug waren eerder klaar dan verwacht maar de doorvaart was nog een leuke uitdaging. In feite ligt er een nieuwe brug voor de oude brug maar de doorvaart is versprongen zodat er een soort chicane tussen de nieuwe – en oude brug is ontstaan. Daar is een schip van het maatje “Passie” nu niet echt op gebouwd. Tot overmaat van ramp sloot de brugwachter vlak voor onze neus de brug vanwege het drukke wegverkeer. Toen zaten we dus klem halverwege de chicane. Door een vlotte actie van de jongens kon de Passie met een bol op de neus aan een remmingwerk vast, wachten op verlossing. Na de doorvaart informeerde de brugwachter wel per marifoon of het een beetje te doen was geweest. Aan de nazorg lag het dus niet…..

Eenmaal in Zwartsluis zochten we een plekje voor de nacht en meerden af naast “de Groene Eenvoud” . De denkbeeldige klomp brak toen bleek dat het echtpaar Annemarie en Arie van Garderen van “de Groene Eenvoud” de Passie kende. Toen zij op jacht naar een schip waren, was hun oog op de Passie gevallen en gelukkig voor ons is de aankoop niet gelukt. Na het afmeren en het nodige geklets startte de zoektocht naar een kroeg voor een lekker biertje. Er werd na enig zoeken welgeteld 1 kroeg gevonden; Zwartsluis bruiste niet echt.

De volgende dag startte het festijn in Hasselt met de invaart in de stadsgrachten van 110 van de 175 deelnemende schepen. Omdat deze 110 op een bepaalde volgorde het stadje in moesten ontstond er een ware heksenketel die zich voor ons ontvouwde nadat we onder de Zwartwaterbrug doorvoeren. Onze toegewezen ligplaats lag in het haventje de Beer maar om daar te komen moesten we de gracht invaarders kruisen. Dat was niet gemakkelijk. Toen dat eindelijk gelukt was vonden we de invaart naar “de Beer” half geblokkeerd door een mega grote vrachtvaarder. Maar niet getreurd, er werd plek gevonden langszij van de MS Anne. Dit beek een gouden vondst want de schipper en zijn vrouw waren gezellige mensen.

Hasselt houdt van het evenement dat een keer per vier jaar plaatsvindt. Het hele stadje en haar bewoners veranderen in een historisch nautisch bolwerk.

Ons verblijf werd opgeleukt met allerlei historische activiteiten, zwemmen, kijken naar het vliegtuigje van Timo, wakeboarden met de buurman van de Ms Anne en het goede gezelschap van hem, zijn echtgenote, twee kind en lieve hond. En als klapje op de vuurpijl arriveerde zaterdag drie van de vier partners voor een gezellige bijeenkomst inclusief een schippersmaaltijd. Onze Nanouk was er ook ook blij van. Bij het zien van een enorme loods vol gezellige mensen gingen haar armpjes omhoog en riep ze hard JAAAAAA en rende ze naar binnen.

Zondagmorgen voeren we terug naar Lelystad. Dit keer met veel wind, onweer en stortbuien. Na de Ketelbrug kwam de zon erbij en gingen de zeilen erop voor nog meer spektakel; veel wind en water rond en op het schip.

Kortom een superweekend met elkaar en met de Passie!