De situatie rond mijn vader is na ons vorig bericht erg snel verslechterd. Op 27 april is hij uiteindelijk in zijn slaap overleden. Negentig is hij geworden. Het voelt alsof een oude eik is geveld. Morgen wordt hij gecremeerd. Ons avontuur is even naar de achtergrond geschoven. Wij zijn verdrietig en in de war.

Als Anja na haar werk op de Passie komt valt het wel even vies tegen. Het goede nieuws was dat het ruimwerk, na de eerste week “klussen” flink opschiet. De keerzijde is dat de Passie niet meer bewoonbaar is. Niet alleen vanwege de rommel maar vooral omdat er geen waterdruk meer is. De hydrofoor moest het veld ruimen en van het boegschot naar het motorruim verplaatst worden. Het slechte nieuws is dat we nu dakloos zijn. Dat samen met de gebeurtenissen van afgelopen week en het vooruitzicht van morgen levert een stevig knakmoment op.

Onze achterban heeft gelukkig, naast de nodige troost, de broodnodige, tijdelijke, slaapplaats voor ons. De schatten!