Op 8 juli werden we ‘s avonds vanuit de Karperkuil te Hoorn met de bijboot opgehaald door Paul, schipper/eigenaar van de Passie en Strijd, die ter hoogte van het Oostereiland voor anker lag. Eenmaal aan boord kom je in een andere wereld; een bijzonder gevoel met je huis op nog geen 300 meter afstand.

De Passie en Strijd is een prachtige gerestaureerde klipperaak, waar Anja en Paul de afgelopen 3 jaar heel veel werk in hebben gestopt. De kajuit straalt warmte uit en is van alle comfort voorzien. De volgende dag met een lopend windje richting Enkhuizen. Plan was Medemblik, maar eenmaal door de sluis bij Enkhuizen bleek op het noordelijk deel dat de wind vanuit een andere richting kwam en Medenblik niet te bezeilen was. Keuze: doorvaren en ’s avonds laat aankomen of terug naar Enkhuizen en op tijd genieten van een glaasje wijn met hapjes. Geen moeilijke keuze dus. Eenmaal in de binnenhaven kregen we gratis een show te zien van inkomende schepen die allemaal een plekje zochten. Een heerlijk gevoel, aan boord op het dek en genietend van zoveel activiteit.

De volgende dag stond er een klein lopend windje vanuit de noord. Dus richting Marken was de mooiste koers. Voor mij was het zeker 17 jaar geleden dat ik met een boot de haven in Marken had aangedaan. Verrassend bleek de snelheid van de Passie en Strijd, met een windje 1 tot 2 Beaufort liep het schip toch steeds 2.5 – 3 knopen; niet slecht voor een schip van bijna 100 ton. Scherpe jachten liepen niet veel uit en met sommigen probeerde ik al sturend gelijk op te gaan.

De Gouwzee inzeilend is bijzonder; Volendam aan stuurboord, vele schepen voor, naast en achter ons – zelfs bijna in de vaargeul voor anker – in de verte de kerktoren van Monnickendam en aan bakboord Marken. Paul riep de havenmeester op of er nog een plekje in de haven beschikbaar was; helaas, de lengte 25 meter en geen boegschroef maakte het niet mogelijk om in de haven af te meren; dan maar voor anker. Ankeren op zich is niet zo’n moeilijke klus, maar de enorme hoeveelheid waterplanten in de Gouwzee maken het varen heel lastig omdat de planten zich om de schroefas kronkelen. Heel voorzichtig manoeuvrerend zochten we een plekje.

Geen wind, stilte met fantastisch uitzichten; een ondergaande zon omgeven door prachtige rode kleuren en gekleurde wolkenveren. Hoe mooi is het dan om met vrienden op dek hiervan te genieten onder het genot van een hapje en een drankje en in alle rust zaken levenservaring en meningen uit te wisselen.

Onze derde en laatste dag moeten we weer richting Hoorn. Helaas nauwelijks enige wind; dus werd besloten om op de motor naar Hoorn te varen. Het gaf wel de mogelijkheid voor ons om even met de bijboot naar Marken te varen. Gezelligheid troef in de haven. Mooi weer, de terrasjes vol, een praatje met de havenmeester en een kopje koffie aan het water. Genieten dus.

Terug aan boord anker ophalen, heel voorzichtig weer richting geul, Paul aanwijzingen geven wanneer er weer velden met waterplanten voor de boeg verschenen, gas terug te nemen en de boot uit te laten drijven zonder de schroef in werking te hebben……

Richting Hoorn, Marion wilde graag eens voelen hoe zo’n groot schip nu eigenlijk stuurt en nam het stuur van Paul over. Lastig in het begin, een klipperaak reageert anders dan een scherp zeiljacht, maar na enige instructie ging het steeds beter en zagen we een mooi recht spoor achter de boot. Een mooie ervaring rijker.

Hoorn aandoen is altijd weer bijzonder; het schitterend opgeknapte Oostereiland in de verte als baken om op te sturen. De havenmeester dirigeerde ons naar de nieuwe kade aan de westzijde van het Oostereiland. Tussen andere klipperaken en een tjalk manoeuvreerde Paul ons naar de kade. Eenmaal aangelegd nog even heerlijk nagenieten van 3 prachtige dagen in heel plezierig gezelschap van Paul en Anja. Geweldige vrienden die dit voor ons mogelijk maakten. Onze dank is groot.

Peter en Marion

12 augustus 2012