Sinds het verhaal “Van Happy Bontekoe naar waarde dagen voor kerst” dat Anja schreef is er geen zeilverhaal meer verschenen op onze website. Was dat een typisch gevalletje “geen bericht, goed bericht”?

De angsten die Anja beschreef waren levensecht. Ze zijn gebleven ondanks dat mijn ziekte door de chemo behandelingen, de autologe stamceltransplantatie en de benodigde herstelperiode tot rust is gemaand. We hebben gemerkt hoe belangrijk ons gezin, de familie en onze vrienden zijn om met de angst om te kunnen gaan, er over te praten en een weg te vinden waarin de angst niet de boventoon voert, maar het vertrouwen. Vertrouwen in de liefde voor elkaar en de kracht die daarvan uitgaat. Die toekomst samen hebben we ook samen gerealiseerd. Daar zijn vele mooie reizen en belevenissen, aan boord van de Passie en Strijd, onderdeel van geweest. Vanuit dat vertrouwen hebben we ons leven weer vorm gegeven en de angst teruggebracht (meestal) tot een donderwolkje dat ergens schuin vanuit de ooghoek altijd aanwezig is.
Tot zover dus “geen bericht, goed bericht”.

Dat veranderde eind 2018 toen Anja toenemende klachten kreeg die, ondanks allerlei onderzoeken, maar niet tot een oorzaak herleid konden worden. Op 2 mei 2019 stortte onze wereld volledig in. Er was alvleesklierkanker geconstateerd. Daar was die angst weer in alle hevigheid terug. Eigenlijk nog intenser omdat de afloop al op voorhand vaststaat. De vraag was niet of, maar wanneer. Hoe ga je daar mee om?
Met een kracht waar ik alleen maar diep respect voor kan hebben is Anja, ondanks aanvankelijke twijfels over het te volgen pad, begonnen aan een serie chemo behandelingen. 

Het denkbeeldige hek dat Anja beschreef in haar blog was weer terug. Het voelde wel minder hoog omdat ik uiteindelijk nog steeds tot de zieke mensen behoor. Ik heb het geluk dat het beest op dit moment getemd in zijn kooi ligt maar ik realiseer mij nog dagelijks dat dit op ieder moment kan veranderen.

Het was ineens keihard duidelijk geworden dat onze toekomst samen tot een eind zou gaan komen. Hoe daarmee om te gaan? De angst om degene die ik zo onwijs lief heb te verliezen.
In ieder geval met het gezin, familie en vrienden dichtbij. Alles in het leven draait om de onderlinge liefde. Dat geeft kracht en brengt je terug naar het nu. De angst voor de toekomst mag het geluk nu niet in de weg staan. Dat realiseren we tussen de behandelingen door o.a. met een mooie reizen, die al een poos op het verlanglijstje stonden, naar de Algarve, naar Hugo & Darya in Athene en naar Bali.

Uit het leven halen wat erin zit! Met Anja aan mijn zij was dat geen moeilijke opgave.
Wat een immense kracht heeft Anja tot het laatst uitgestraald.

Uiteindelijk heb ik op 7 april 2020 afscheid moeten nemen van mijn vrouw, mijn maat en maatje. Zelf schreef Anja daarover:

Voor de lange wandeling over de korte plank heb ik het roer zelf in handen genomen en ben van boord gegaan. 

En daar was het dan, het zwarte gat waar iedereen, die een geliefde verliest, in valt. Natuurlijk waren daar weer, of eigenlijk nog steeds, gezin, familie en vrienden die een soort kurk vormen waar je even op kunt drijven als dat nodig is.

Maar dan door. Hoe dan? Een nieuwe balans vinden. Daar komt het denk ik op neer. Een nieuwe balans tussen alle privé bezigheden, hobby’s en werk en de dagelijkse noodzakelijke basale beslommeringen als huishouden, koken, boodschappen doen, voor mijn hondje zorgen. En die balans wordt, voorlopig nog, constant verstoord door emo momenten die zich soms verwacht en meestal onverwacht aandienen.

Die nieuwe balans, die komt er. Dat vertrouwen heb ik. Alle prachtige herinneringen zullen daarbij regelmatig in gedachte komen en een onlosmakelijk onderdeel van mijn leven zijn. Maar het gemis aan mijn vrouw en maatje zal er ook altijd blijven. 

Hoe het ook zij: My Love will Never Die

https://www.youtube.com/watch?v=lgTWs6kUhNI