Wat een weertje! En wat een trip! Het begon allemaal al goed donderdagavond na het werk toen we de Passie alvast de sluis doorvoeren. In de sluis, aan de glijpaal, werden we als een malle geschut 6 a 7 meter omhoog onder belangstelling van twee jonge mensen op de kant. De Passie is een “people magnet”, echt! En dat begrijpen wij dat want na vier jaar zijn wij ook nog steeds verliefd op de oude dame. Na de schutting zagen we buiten allerlei spektakel met de Batavia, het Russische fregat Le Shtandart en de L’Etoille de Roi. De film Michiel de Ruyter wordt opgenomen bij Lelystad. We proberen ons een voorstelling te maken van de rol van Michiel de Ruyter door de acteur die ook de Jumbo reclame maakt. En we zijn benieuwd of we het “Hallo Jumbo” gevoel kunnen loslaten als we de film gaan zien? Met de twee verstekelingen opgediept in de sluis, Maaike en Dion, aan boord voeren een stukje de kant op van de actie om te kijken. Een heel circus om te zien en een leuke ontmoeting met een sportief type en een voormalige zwarte Piet; twee echte scheepsliefhebbers. Vrijdagmorgen bij de sluis na overnachting, komt Timo aan boord en met het mooiste weer van de wereld starten we de oversteek naar het heerlijke Hoorn. Gezellig en fijn want ik kamp met een vervelende voet nadat ik het trapje ben afgevallen een week eerder. Timo is vlieg gek, peutert F16’s uit – en in elkaar. Zelf is hij een GoPro en Tricopter vlieger  en vandaag schiet hij pracht beelden  waar we stil van zijn. Nu door jullie hier te zien met muziek eronder die we er erg mooi bij vinden passen.

Zelf word ik onverwacht emotioneel van het filmpje. Omdat het zo mooi is, omdat het lijkt of we aan een oneindige reis bezig zijn, of je je leven van een afstand bekijkt en je je realiseert dat je een enorme bofkont bent. Het raakt me om Paul zo te zien, trots achter het roer, trots op zijn schip en op zijn jongen. Genietend van het zeilen, het weer, elkaar en het kostbare leven. Ik zit gelukkig ook op het schip, troost goede vriend Sandor mij later, en zo is het ook. Toch relateert het beeld in het filmpje aan wat me zo dierbaar is en waar mijn onuitgesproken angst ligt. Samen met Paul dit te gekke leven leiden. Delen met wie en wat ons lief is. Genietend van wie en wat op ons pad komt zolang ons dat gegeven is. Vrijdagmiddag gezellig wijntjes gedronken met Marieke bij Wijnbar Vinck en later schuiven we aan bij de Korenmarkt waar Peter, Doina, Hugo, Timo en Paul inmiddels zijn neergestreken. Wat een dynamische gezelschap en een energie aan tafel. Het voelde als een Zuid Frans familie diner op een zorgeloze zondag. Zaterdag een verwenlunch bij Timo en Christa en na een paar boodschappen gedaan, komt  Sandor aan boord. Lekker gegeten en gedronken en daarna een familie invasie voor een borrel en de voetbal, Nederland-Costa Rica. Dat werd dus erg laat en met ijsberen over het dek van het schip want ik durfde niet meer te kijken bij de penalty’s. Zondag, als ik dit schrijf staan Paul en Sandor bij het roer en gaan we heel vlot richting Lelystad. Rif in het zeil, dreigende luchten maar nog steeds droog. Ik zit met mijn pootje omhoog en drink een kopje thee. Ik vraag me af of mijn tekst lezen waard is. Of het gevoel kan worden overgebracht.